Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Βλεφαροπλαστική η απενοχοποιημένη επέμβαση

Η Βλεφαροπλαστική είναι μία επέμβαση που μέχρι πριν από δέκα περίπου χρόνια αγνοούσε παντελώς ο περισσότερος κόσμος. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, με τη βοήθεια του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έγινε γνωστή σαν μία από τις πιο διαδεδομένες επεμβάσεις στον τομέα της Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής.

Σήμερα η επέμβαση με την οποία διορθώνεται η χαλάρωση των βλεφάρων και απομακρύνονται οι ενοχλητικές σακούλες, μετά από αλματώδη βήματα σε τεχνικές και μέσα, θεωρείται μία από τις πιο «απενοχοποιημένες» και τις πιο περιζήτητες.
Είναι μία επέμβαση, που εφόσον ο Χειρουργός δεν κάνει αγώνα δρόμου με τον εαυτό του, διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα. Άλλη μία ώρα απαιτείται περίπου η παραμονή του στη βραχεία νοσηλεία και κατόπιν πηγαίνει σπίτι του συνοδεία ενός οικείου του προσώπου. Η επέμβαση δεν γίνεται σχεδόν ποτέ με γενική αναισθησία εκτός αν πραγματοποιείται συνδυαστικά με κάποια άλλη. Το προτιμότερο σχήμα αναισθησίας είναι η τοπική με ήπια μέθη, ώστε και ο πιο «δύσκολος ασθενής» να την ανεχτεί εύκολα.
Η επέμβαση, παρόλο που θεωρείται μία από τις πιο απαιτητικές επεμβάσεις στην Αισθητική Πλαστική Χειρουργική, λόγω της συχνότητάς της και συνεπώς λόγω της εμπειρίας του Πλαστικού Χειρουργού, την καθιστά ως μία από τις επεμβάσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποδοχής, ακόμα και από τους πιο δύσκολους «ασθενείς».
Στην επέμβαση περιλαμβάνεται η αφαίρεση της περίσσειας δέρματος από το άνω και το κάτω βλέφαρο, η αφαίρεση της περίσσειας λίπους στην περιοχή και ενίοτε και η διαμόρφωση του σχήματος των βλεφάρων ώστε να ανακτηθεί το περιπόθητο «νεανικό βλέμμα».
Η αποθεραπεία διαρκεί λίγες μέρες, και σχετίζεται άμεσα με τον τύπο του δέρματος και τη συνέπεια του «ασθενούς» στην αγωγή του (αντιβίωση, κολλύριο, κομπρέσες).
Η Βλεφαροπλαστική είναι μία επέμβαση που ανήκει στον τομέα της Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής, τομέας που δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, έτσι η επέμβαση γίνεται αποκλειστικά από Πλαστικούς Χειρουργούς που έχουν την εμπειρία και τη γνώση στο αντικείμενο της επέμβασης.

Επεμβάσεις για την επανόρθωση του μαστού μετά την μαστεκτομή

Άμεση αποκατάσταση :

Η έναρξη της αποκατάστασης (reconstruction) του μαστού μπορεί να ξεκινήσει ταυτόχρονα με την επέμβαση της μαστεκτομής. Η απόφαση για την άμεση αποκατάσταση θα πρέπει να είναι επιλογή του ογκολόγου χειρουργού του μαστού, ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου. Τελευταία υπάρχει η τάση να γίνεται άμεση αποκατάσταση σε κάθε ιστολογικό τύπο καρκίνου. Μετά την αφαίρεση του μαζικού αδένα ο πλαστικός χειρουργός μπορεί να παρασκευάσει μια τσέπη κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ(Major pectoralis) και να τοποθετήσει σ’ αυτήν ένα tissue expander ειδικό για το μαστό. Τέτοια tissue expanders διαθέτει η βρετανική εταιρεία Nagor. Στη συνέχεια κλείνει τη τσέπη με ράμματα, τοποθετεί παροχέτευση και συρράπτει το δέρμα. Για δύο και πλέον μήνες και μια φορά την εβδομάδα ο γιατρός γεμίζει το expander με φυσιολογικό ορό από τη βαλβίδα του διαδερμικά ώσπου στο τέλος της διαδικασίας να πλησιάσει το 130% του επιθυμητού όγκου. Η επόμενη φάση της αποκατάστασης περιλαμβάνει επέμβαση αντικατάστασης του expander με μόνιμο ένθεμα σιλικόνης της Nagor. Προτείνουμε την επιλογή ενθέματος της Nagor γιατί υπερτερεί σε όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά όλων των ενθεμάτων σιλικόνης της αγοράς. Τα ενθέματα αυτά αποτελούνται από συνεκτική σιλικόνη (cohesive), αποφεύγοντας τη διαφυγή, έχουν ειδική τραχεία (textured surface) επιφάνεια που αποκλείουν τη πιθανότητα ανάπτυξης κάψας,(capsule) και περίβλημα χαμηλής σκληρότητας,(stiffness) ώστε να αποφεύγεται η ανάπτυξη σηρώματος,(seroma) αποδίδοντας μια αίσθηση ενσωμάτωσης στους γύρω ιστούς.
Η μέθοδος αυτή δεν καθυστερεί την έναρξη της φαρμακευτικής θεραπείας αλλά ούτε και αποκλείει την υποβολή της ασθενούς στην ακτινοβολία.
Απώτερη αποκατάσταση :
Στη περίπτωση, που ο χειρουργός του μαστού επιλέξει την αποκατάσταση σε δεύτερο χρόνο, αυτή θα πρέπει να ξεκινήσει δύο έως τρία χρόνια μετά την ακτινοβολία, ώστε να αποκατασταθεί όσο δυνατόν περισσότερο η αιμάτωση (Blood Supply) του δέρματος, που έχει επηρεαστεί από τη θεραπεία. Και στη περίπτωση αυτή ο πλαστικός χειρουργός θα εκτιμήσει την ποιότητα του δέρματος, που μπορεί να επιτρέψει τη μέθοδο αποκατάστασης με tissue expander και μόνιμο ένθεμα στη συνέχεια. Αν όλα έχουν καλώς η ασθενής υποβάλλεται σε επέμβαση όπου πάλι ο πλαστικός χειρουργός δημιουργεί τσέπη κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ για να τοποθετήσει το tissue expander. Ακολουθείται η ίδια διαδικασία όπως στην άμεση αποκατάσταση μέχρι να επιτευχθεί η διάταση του υπερκείμενου μυός και δέρματος κατά 130% του επιθυμητού όγκου. Η επόμενη επέμβαση περιλαμβάνει την αντικατάσταση του expander με μόνιμο ένθεμα σιλικόνης.
Στη περίπτωση, που είτε δεν υπάρχει μείζονας θωρακικός μυς, (αφαιρέθηκε στη εκτεταμένη ριζική(radical) προηγηθείσα μαστεκτομή) είτε η ποιότητα του δέρματος από την ακτινοβολία είναι επηρεασμένη, η αποκατάσταση δεν πρέπει να γίνεται με μέθοδο tissue expander και μόνιμο ένθεμα, γιατί οι πιθανότητες αποβολής του ενθέματος είναι αυξημένες. Στις περιπτώσεις αυτές η αποκατάσταση θα πρέπει να γίνεται με αυτόχθονο (Homologus) ιστό της ασθενούς, δηλαδή με κρημνό. Οι κρημνοί που χρησιμοποιούνται στη πλαστική χειρουργική είναι ο TRAM (μεταφορά του δερμολιπώδους κάτω τμήματος της κοιλιάς με αιμάτωση, που στηρίζεται στον αντίθετο από την αποκατάσταση, ορθό κοιλιακό (rectus abdomemus) μυ) και ο πλατύς ραχιαίος μυς(latisimus dorsi). Όταν χρησιμοποιείται ο πλατύς ραχιαίος μυς θα πρέπει κάτω από αυτόν πάλι να τοποθετείται ένθεμα σιλικόνης γιατί αυτός δεν έχει όγκο.
Στις περιπτώσεις όπου έχει γίνει τμηματεκτομή ή ογκεκτομή η αποκατάσταση με ένθεμα δεν είναι εύκολο να αποδοθεί ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές οι πλαστικοί χειρουργοί εφαρμόζουν επανειλημμένες μεταμοσχεύσεις (fat grafting) λίπους ώστε να επιτύχουν το επιθυμητό σχήμα.